“De begrippen worden vaak door elkaar gebruikt, maar voor mijn gevoel zit er wel verschil in. Taxatie gaat hoofdzakelijk over vastgoed, terwijl waarderen vooral over de waardebepaling van bedrijven en plannen gaat.
In de werkwijze die waarderingsspecialisten hanteren zit verder meer variatie; taxatie gaat altijd volgens een vast stramien. Dat komt onder meer omdat een taxatie vaak in het kader van regelmatig terugkerende doeleinden plaatsvindt, zoals jaarrekeningen, verzekeringsdoeleinden of de financiering door banken, waarbij de bank bijvoorbeeld maximaal 60 procent van de getaxeerde waarde financiert.
In het taxatie rapport zijn referenties een kernbegrip.
Taxeren gebeurt altijd op basis van referenties, waarbij je dus de vergelijking trekt met objecten met dezelfde kenmerken, zoals eenzelfde bouwjaar en aantal vierkante meters. Daaruit volgt een geobjectiveerde schatting van de verkoopprijs. Dit is een puntschatting, bijvoorbeeld € 1,2 miljoen. In een waardering zit veel meer subjectiviteit. Zo kan het bedrijf voor een koper wel € 1,4 miljoen waard zijn, bijvoorbeeld omdat het toevallig op een voor hem gunstige plek zit.
Bij de taxatie van bijzondere objecten, zoals een energiecentrale of kunstijsbaan, schuift de werkwijze op in de richting van wat business valuators doen. Immers, hoe gespecialiseerder het vastgoedobject, hoe minder referenties. Daar moet je dus echt gaan nadenken over waar de waarde zit en hoeveel cashflow je kunt verwachten. Dat is geweldig leuk werk. Veel uitdagender eigenlijk dan taxeren, dat heel repetitief en in hoge mate geautomatiseerd werk is. Als taxateur van standaard vastgoed ben je in feite een algoritme-schrijver.”
Leopold N. Willems
